Historia Szkoły Podstawowej Nr 25 w Lublinie
Powstanie szkoły
W 1919 roku Polska odzyskała niepodległość. Sprawa szkolnictwa powszechnego w Polsce stała się jedną z najważniejszych. Znaczna część społeczeństwa była niepiśmienna. 7 lutego 1919 roku Józef Piłsudski wydał dekret o obowiązku szkolnym, który początkowo obejmował dawne Królestwo Polskie, a więc także Lublin. Wprowadzał on siedmioletnie szkoły powszechne oraz ustanawiał obowiązek szkolny dla dzieci w wieku od 7 do 14 lat.
Jedną z powstałych w tym okresie szkół była Szkoła Powszechna nr 25 im. Tadeusza Kościuszki w Lublinie. Istnieją przesłanki świadczące o tym, że szkoła funkcjonowała wcześniej. W „Monografii szkolnictwa miasta Lublina 1917-1927” pojawia się informacja, że Rada Szkolna na pierwszym posiedzeniu w 1918 przejęła pod swoją opiekę Szkołę im. Tadeusza Kościuszki – późniejszą szkołę nr 25.
Szkoła nie posiadała własnego budynku. Lekcje odbywały się w wynajmowanych pomieszczeniach w kamienicy na Starym Mieście przy ulicy Złotej 1 należącej do rodziny Migurskich. Jest to najczęściej pojawiający się w zachowanych dokumentach adres szkoły. Szkoła wynajmowała również pomieszczenia w kamienicy mieszczącej się pod adresem Rynek 13. Starsze klasy uczyły się także w niezachowanym do dzisiaj drewnianym budynku przy ul. Miedzianej 4. W okresie międzywojennym szkoła z powodu dużej liczebności uczniów, lecz małej ilości sal lekcyjnych, była zmuszona pracować na 2 zmiany. Przed południem uczyły się klasy starsze IV-VII, po południu młodsze I-III.
W tym czasie w szkole uczyło się zazwyczaj około 300 uczniów. Klasy miały niewyobrażalną dzisiaj liczebność. Czasami do jednej klasy uczęszczało nawet 50 uczniów.
Pierwsze lata
W pierwszych latach była to szkoła męska. Od roku 1934 szkoła stała się placówką koedukacyjną. Struktura wyznaniowa uczniów odzwierciedlała ówczesne społeczeństwo polskie. Około 1/3 uczniów stanowiły dzieci pochodzenia żydowskiego, kilkoro uczniów zazwyczaj bywało wyznania prawosławnego lub ewangelickiego, resztę stanowili katolicy.
Najstarszym zachowanym dokumentem związanym bezpośrednio z działalnością szkoły jest protokół ze „zwyczajnej Konferencji Grona nauczycielskiego” z dnia 4 września 1919 r. Wynika z niego, że pierwszym kierownikiem szkoły był Antoni Dryja, a grono pedagogiczne składało się z 7 osób. Protokół dokładnie omawia przydział zadań szkolnych dla poszczególnych nauczycieli. Wychowawców nazywano gospodarzem lub gospodynią klasy. Jeden nauczyciel uczył kilku przedmiotów np. geografii, przyrody i historii. Do Szkoły nr 25 w październiku 1919 r. dołączono klasę VI i VII ze Szkoły nr 1. Uczniowie mogli korzystać ze wspólnej dla kilku szkół świetlicy, która mieściła się w Trybunale Koronnym na II piętrze. Świetlica była utrzymywana przez organizację społeczną Macierz Szkolna Polska.
W szkole nauczano takich przedmiotów jak: język polski, język niemiecki, historia, geografia, przyroda, rachunki z geometrią, rysunki, roboty, śpiew, ćwiczenia cielesne.
Warunki uczenia się w okresie międzywojennym
Z zachowanego protokołu z 1922 r. wynika, że szkoła była bardzo słabo wyposażona w pomoce dydaktyczne oraz nie było w bibliotece wystarczającej ilości egzemplarzy obowiązkowych lektur, a książki będące na wyposażeniu biblioteki były bardzo zniszczone. Dla uczniów prenumerowano „Płomyk” i „Płomyczek”.
Warunki pracy nauczycieli były bardzo trudne. W wynajmowanych pomieszczeniach, nie było zaplecza sanitarnego, a nawet wody. Pomieszczenia lekcyjne często były przechodnie, uczniowie słyszeli co się dzieje w sali obok.
W szkole funkcjonowała drużyna harcerska, Szkolna Kasa Oszczędności, Koło miłośników przyrody oraz chór. Uczniowie uczestniczyli w takich akcjach jak np. „Święto sadzenia drzew”, lub wyjeżdżali na wycieczki, na których obserwowali prace polowe.
Innym stowarzyszeniem działającym na terenie szkoły było Koło Młodzieży Błękitnej. Należeli do niego uczniowie z klasy szóstej i siódmej, którzy deklarowali powstrzymywanie się od spożywania alkoholu.
Uczniowie Szkoły nr 25 często pochodzili z niezamożnych rodzin. Z dokumentacji szkolnej wynika, że powodem absencji był np. brak obuwia lub odpowiedniej odzieży zimowej. Dwa razy w roku uczniowie byli badani przez lekarza . Aby poprawić ich kondycję w szkole było prowadzone dożywianie, w ramach którego dzieci otrzymywały ¼ l białej kawy i bułkę.
Nauczyciele widzieli konieczność edukowania nie tyko dzieci, ale również ich rodziców. Na comiesięcznych zebraniach wygłaszano odczyty. Jeden z nich dotyczył „Hygjeny i stanu zdrowia dziatwy szkolnej”.
Z powodu braku funduszy w kasie miasta, budowa nowych szkól w Lublinie posuwała się powoli. W 1925 roku powstały zaledwie dwie: na Czwartku i Kośminku. W roku 1933 utworzono organizację społeczną Towarzystwo Popierania Budowy Publicznych Szkół Powszechnych (TPBPSP). Dzięki, między innymi staraniom członków Towarzystwa, Szkoła nr 25 otrzymała nowy budynek w 1938 roku. Cały zespół SP nr 25 przeniósł się na ul. Lubartowską 68. Szkoła nie była jednak samodzielnym gospodarzem tego obiektu. Na parterze zajęcia prowadziła szkoła SP nr 4, a nasza szkoła zajmowała I piętro.
Szkoła w czasie wojny
Długo nie cieszono się z poprawy warunków uczenia się.
Wraz z wybuchem II wojny światowej Publiczna Szkoła Powszechna Nr 25 im. Tadeusza Kościuszki w Lublinie przestaje oficjalnie funkcjonować. W budynku przy ulicy Lubartowskiej 68 utworzono niemiecki szpital wojskowy. Na podstawie zachowanych „Ksiąg ocen sprawowania i postępów w nauce uczniów” z lat 1945/1946 i 1946/1947 możemy wnioskować, że w czasie II wojny szkoła prowadziła zajęcia edukacyjne w zakresie klasy I.
Po wojnie szkoła została reaktywowana na wniosek Inspektora Szkolnego Miejskiego Leonarda Krupczaka decyzją z dnia 12 października 1945 roku i rozpoczęła funkcjonowanie w macierzystym budynku przy ul. Lubartowskiej 68 (przejściowo w latach pięćdziesiątych zmieniono nazwę ulicy na Stalingradzką) wraz ze Szkołą Podstawową nr 4. Kierownikiem placówki został Wincenty Kurek.
Do szkoły przydzielono 262 uczniów z różnym przygotowaniem i w różnym wieku, których podzielono na 5 zwykłych klas i 3 tzw. „ciągi”, w których z powodu opóźnień wojennych realizowano materiał dwóch klas w ciągu jednego roku. Oprócz normalnego nauczania, w trybie przyspieszonym, uzupełniano nauczanie geografii i historii Polski, których programy niemieckie nie uwzględniały. W roku szkolnym 1947/1948 ustaliła się pełna roczna nauka w normalnym trybie. Następuje podział dzieci na klasy według rocznika, zachodzi też potrzeba utworzenia klas równoległych.
Pierwszy skład grona pedagogicznego to mianowani z urzędu nauczyciele: Maria Zwolińska, Maria Jamińska, Stanisław Tarłowski, Karolina Skrocka, Józefa Łogwinienko, Waleria Szrejter. Skład grona nauczycielskiego powiększał się wraz z liczbą uczniów i w roku szkolnym 1953/1954 wynosił 16 osób przy liczbie uczniów 620.
Lata powojenne
Na podstawie Sprawozdania z wizytacji przeprowadzonej w maju 1946 dowiadujemy się, że szkoła swoim rejonem obejmowała przeważnie dzieci z przedmieść, a wyposażenie w sprzęty szkolne i pomoce naukowe było niezwykle skromne. Formularz sprawozdawczo-statystyczny na rok szkolny 1949/50 dostarcza ciekawych informacji statystycznych. Szkoła liczyła wówczas 571 uczniów. Bardzo wysoka była liczebność klas – klasa siódma liczyła 62 uczniów, klasa piąta 55, klasy pierwsze po 50 uczniów, pozostałe klasy powyżej 40 uczniów. Szkoła posiadała radiowęzeł i 10 głośników w klasach. Szkoła prowadziła dożywianie w zakresie wydawania śniadań. Z dożywiania korzystało 480 uczniów, w tym 80 bezpłatnie. W roku szkolnym 1948/49 na 520 uczniów promocji nie otrzymało 34. Z języków obcych nauczany był język rosyjski od klasy piątej i język francuski w klasie siódmej, obydwa w wymiarze 3 godzin tygodniowo. Religia nauczana była od klasy pierwszej do siódmej.
W szkole od początku jej funkcjonowania działa Komitet Rodzicielski. Zajmuje się pomocą dzieciom bez rodziców, dożywianiem, zaopatrywaniem w odzież i obuwie, doposaża szkołę w pomoce naukowe i potrzebne sprzęty (maszynę do pisania, adapter), książki, pomaga w drobnych remontach.
W 1946 roku powstaje biblioteka szkolna. Jej księgozbiór stale się powiększa i w 1954 roku liczy 1179 pozycji. Od września 1946 działa koło PCK. Praca w kole podzielona jest na sekcje: higieniczną, szkolenia sanitarnego, gazetki ściennej. W 1953 roku powstał posterunek sanitarny, który czuwa nad stanem sanitarnym szkoły, niesie pierwszą pomoc w nagłych wypadkach. Koło prenumeruje czasopismo „Zdrowie”. Od roku szkolnego1947/48 istnieje Szkolne Koło Odbudowy Warszawy. W 1950 roku liczy 160 członków. W miesiącach Warszawy, we wrześniu i w styczniu, przeprowadzane są pogadanki, akademie, zbierane są fundusze na odbudowę stolicy. Od 1950 roku działa w szkole, podobnie jak przed wojną, Organizacja Harcerska. Intensyfikacja jej pracy następuje w 1953 roku. Harcerze wykonują gazetki, organizują okolicznościowe akademie, pomoc w nauce, korespondują z pionierami z Czechosłowacji i ZSRR, podejmują zobowiązania z okazji zjazdów partii i rocznic, mające służyć poprawie wyników nauczania i zachowania uczniów, utrzymują kontakt z wsią. Drużyna 16 razy wystąpiła w Domu Oficera organizując występy dla dzieci z rodzin żołnierskich.
Ze sprawozdania z wizytacji szkoły odbytej listopadzie 1953 roku wynika, że w placówce działa również Szkolna Kasa Oszczędności, Koło Przyjaciół ZSRR, koła zainteresowań: polonistyczne, elektryczne, artystyczne, sportowe, modelarstwa drzewnego, geograficzno-biologiczne. Uczniowie mogą korzystać ze świetlicy. Przy szkole istnieje działka doświadczalna dla dzieci, która ma stanowić początki ogródka miczurinowskiego.
Nowa siedziba szkoły
Budowę obecnej siedziby szkoły zaplanował Inspektorat Oświaty w roku 1956. Ukonstytuowała się Komisja Budowy Szkoły pod przewodnictwem Władysława Michalca, która monitorowała przebieg budowy. Zadecydowała ona o opodatkowaniu się po 150 zł. od rodziny dzieci uczących się w tutejszej szkole oraz zobowiązaniu wszystkich rodziców do przepracowania po jednej dniówce przy urządzaniu terenu przy szkole. Do prac porządkowych włączyli się również uczniowie i nauczyciele. Rodzice w dniu 28 września 1959 r. na zebraniu trójek klasowych postanowili sami przywieźć sprzęt i przygotować swoje klasy na przyjęcie dzieci.
15 października 1959 roku budynek przy ul. Sierocej 15 został przekazany do użytku Szkole Podstawowej nr 25. W dniu otwarcia szkoła posiadała 15 izb lekcyjnych, dobrze wyposażone pracownie: fizyko-chemiczną, biologiczną, robót ręcznych, bibliotekę, świetlicę, salę gimnastyczną, jasne i przestronne korytarze. Uroczystość przekazania rozpoczęła się w starej szkole, skąd młodzież szkolna pod opieką wychowawców przy dźwiękach orkiestry wymaszerowała do nowej szkoły. Kulminacyjnym punktem uroczystości był moment przecięcia wstęgi. Dokonał tego p. Artur Iskrzycki, przewodniczący PMRN, oddając klucze do budynku kierownikowi szkoły Władysławowi Sakławskiemu. Dalsza część uroczystości odbyła się w szkole. Kierownik szkoły jako gospodarz powitał zebranych – przedstawicieli władz, rodziców, uczniów, nauczycieli. W uroczystym przemówieniu podziękował wszystkim, którzy przyczynili się do budowy szkoły, podkreślając jak wielką wartość przedstawia ona dla uczącej się tu młodzieży. W imieniu uczniów podziękował za nową szkołę uczeń kl. VII b Adam Dzyr i Teresa Kaliniak z kl. II b. Następnie odczytano akt otwarcia, który został podpisany przez przedstawicieli władz. Po zakończeniu części oficjalnej zaproszono uczestników uroczystości do obejrzenia programu artystycznego przygotowanego przez poszczególne klasy.
W pierwszym roku funkcjonowania szkoły w nowym budynku odbyła się akademia z okazji Rocznicy Rewolucji Październikowej, 28 listopada był Dniem Karty Nauczyciela – w tym dniu rodzice przejęli opiekę nad młodzieżą, w styczniu obchodzono tradycyjną uroczystość choinki noworocznej, 23 stycznia p. Jadwiga Lenartowicz zorganizowała akademię z okazji 15 rocznicy wyzwolenia Warszawy, uczestniczono w pochodzie 1-majowym, odbyła się akademia z okazji Dni Oświaty Książki i Prasy. Z okazji Dnia Dziecka odbyła się loteria fantowa i zabawa dla dzieci. 23 czerwca 1960 r. nastąpiło zakończenie roku szkolnego, szczególnie przeżywane przez klasy siódme, które ze łzami w oczach pożegnały swoją szkołę. Podczas wakacji od 3 do 17 lipca nauczycielki szkoły p. Zofia Skórzyńska i p. Jadwiga Lenartowicz zorganizowały dla dziewcząt obóz wędrowny szlakiem Zamość, Szczebrzeszyn, Zwierzyniec, Józefów, Susiec.
30 kwietnia 1961 roku społeczność szkolna otrzymała Sztandar Szkoły ufundowany przez Komitet Opiekuńczy SP 25 istniejący przy Lubelskich Zakładach Przemysłu Terenowego „Lubgal”.
W 1961 roku w szkole ostatecznie przestaje być nauczana religia. Programowa laicyzacja nauczania i wychowania, która trwała od 1945, zostaje usankcjonowana uchwałą sejmu PRL z 15 lipca 1961 r., w której jest mowa, że szkoły i inne placówki oświatowo-wychowawcze są instytucjami świeckimi.
W kwietniu 1962 roku szkoła zdobyła I miejsce w wojewódzkim konkursie na najpiękniejszą wieczornicę z okazji Dnia Wojska Polskiego. Uczniowie otrzymali cenne upominki. W listopadzie w konkursie organizowanym przez Społeczny Fundusz Odbudowy Stolicy szkoła zdobyła III miejsce na terenie województwa. Nagrodę pieniężną przeznaczono na zakup siedmiu odbiorników radiowych.
W 1962 roku wykonano elewację budynku. Na ten cel została przeznaczona nagroda pieniężna jaką szkoła otrzymała za zajęcie I-ego miejsca w Polsce w zbiórce na Fundusz Odbudowy Stolicy. Dyrektor Szkoły p. Władysław Sakławski został z tej okazji odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Nadanie imienia szkole
16 czerwca 1963 roku, w ramach obchodów Dni Lublina, miała miejsce uroczystość nadania szkole imienia Władysława Broniewskiego. Honorowymi gośćmi tej podniosłej uroczystości były żona poety Wanda i jego siostra Janina Broniewska. Podczas uroczystości akt nadania szkole imienia odczytał Inspektor Szkolny p. Jędrzejewski. Wzruszające przemówienie wygłosiła p. Wanda Broniewska, a siostra poety recytowała jego wiersze. Na zakończenie z bogatym i starannie opracowanym programem artystycznym wystąpiły zespoły Liceum Pedagogicznego i Szkoły nr 25. O tym ważnym wydarzeniu informowały lubelskie gazety – Sztandar Ludu nr 142 z 17. 06. 1963 r. i Kurier Lubelski nr 140 z 18. 06. 1963.
W roku szkolnym 1962/63, 1963/64 funkcjonowała w placówce Szkoła Przysposobienia Zawodowego, która liczyła 67 uczennic.
Z okazji XX-lecia PRL szkoła przygotowała piękną uroczystość „Lubelszczyzna w poezji, pieśni i tańcu”, która została opisana w lubelskiej prasie. „W pracowicie przygotowanym programie tego artystycznego przeglądu znalazły się liryczne wiersze, pieśni regionalne oraz tańce, a wśród nich wiązanka tańców lubelskich. Warto przy tej okazji wspomnieć, że szkolny zespół artystyczny, składający się ze 100-osobowego chóru, 35-osobowego zespołu instrumentalno-muzycznego oraz 35-osobowego kółka tanecznego powstał z inicjatywy Komitetu Rodzicielskiego”(Sztandar Ludu z 23.05.1964).
W czerwcu 1966 roku z okazji Dni Lublina i 1000-lecia Państwa Polskiego uczniowie naszej szkoły uczestniczyli w różnorodnych działaniach związanych z obchodami tych świąt. Główne uroczystości odbyły się na Stadionie Lublinianki. Nasza młodzież pięknie prezentowała się w specjalnie przygotowanych na te okazje historycznych strojach, starsze klasy wchodziły w skład 1600-osobowego chóru. Zuchy z naszej szkoły wzięły udział w Wojewódzkim Zlocie Drużyn Zuchowych na Podzamczu. W programie zlotu było m.in. ognisko pod hasłem „Przez X wieków Polski” i „Turniej Rycerski”. W szkole zaś 17 czerwca młodzież przedstawiła barwne widowisko, pokazujące najważniejsze wydarzenia z historii Polski.
19 listopada 1966 roku nauczyciele naszej szkoły spotkali się w Warszawie z panią Wandą Broniewską. Przyjechali do stolicy na osobiste zaproszenie żony poety, która w nadesłanym liście pisała miedzy innymi: „…Czekam na Was i bardzo jestem rada, że Szkoła im. Władysława Broniewskiego zwiedzi jego muzeum. (…) Zachowałam bardzo dobre wspomnienia z uroczystości nadania szkole imienia mojego męża.” Nauczyciele przywieźli z warszawskiego spotkania rękopis wiersza „Komuna Paryska”.
W roku szkolnym 1966/67 nauka w szkole podstawowej zostaje przedłużona o jeden rok, po raz pierwszy do klasy ósmej przeszli uczniowie z rocznika 1952.
Funkcjonowanie szkoły w latach latach 60-tych i 70-tych
W 1967 roku nowym kierownikiem szkoły zostaje pani Helena Carzyńska.
W roku szkolnym 1967/68 szkoła osiąga sukcesy sportowe. W zorganizowanej przez Zarząd Okręgowy Szkolnego Związku Sportowego rywalizacji sportowej „Ruch – Relaks – Radość” dla 32 szkół podstawowych, nasza szkoła zajmuje 2 miejsca. W piłkarskich mistrzostwach szkół podstawowych nasza drużyna kończy rozgrywki na 3 miejscu, kontynuując świetną passę z ubiegłego roku, gdy zajęła 1 miejsce.
W roku szkolnym 1968/69 szkoła liczy 887 uczniów, którzy uczą w 26 klasach, zajęcia odbywają się na dwie zmiany. Świetlica otrzymała dużą salę biblioteki, która z kolei została przeniesiona z parteru na pierwsze piętro. Mała sala zajmowana do tej pory przez świetlicę została oddana do dyspozycji harcerzom.
19 października 1968 r. odbyło się uroczyste pożegnanie byłego kierownika szkoły p. Władysława Sakławskiego. W sali gimnastycznej zebrały się delegacje z poszczególnych klas, wszyscy nauczyciele wraz z obecnym kierownictwem szkoły, przedstawiciele Komitetu Rodzicielskiego, Inspektoratu Oświaty, ZNP, Komitetów Opiekuńczych, ZSL. Jak czytamy na kartach Kroniki „Każdy z mówców starał się podkreślić rolę jaką odegrał ob. Sakławski w szkolnictwie, ale chyba najbardziej wzruszyła wszystkich piękna mowa ob. insp. Krajewskiej, która patrząc na złożone przez dzieci kwiaty, powiedziała iż nie ma tylu kwiatów, ani tylu skarbów, które zrównoważyłyby długoletni trud pracy nauczyciela.”
W latach 60-tych i 70-tych stałe uroczystości w kalendarzu szkolnym to: Dni Majdanka 22-28 września, Dzień Wojska Polskiego obchodzony 12 października, 7 listopada Rocznica Wybuchu Wielkiej Socjalistycznej Rewolucji Październikowej, Dzień Nauczyciela obchodzony najpierw 20 listopada, a od 1972 roku 14 października, 17 stycznia Rocznica Wyzwolenia Warszawy, 8 marca Dzień Kobiet, 1 maja Święto Pracy, poza tym uroczyste rozpoczęcie i zakończenie roku szkolnego, Wrzesień – miesiącem Warszawy, majowe Dni Oświaty Książki i Prasy, zabawy choinkowe, Dzień Dziecka. Część artystyczną uroczystości zwykle stanowił występ chóru, kółka recytatorskiego i zespołu tanecznego.
W latach siedemdziesiątych został wprowadzony ceremoniał szkoły. W 1974 roku po raz pierwszy odbyło się ślubowanie klas pierwszych i przyrzeczenie absolwentów klas ósmych.
W roku szkolnym 1976/77 po raz pierwszy w historii obchodzone było Święto Szkoły. Początkowo Święto obchodzone było w lutym, w rocznicę śmierci Patrona Szkoły Władysława Broniewskiego, a od roku 1978 w rocznicę jego urodzin. Program obchodów pierwszego Święta Szkoły, 23 lutego 1977 roku, był niezwykle bogaty. Przed południem odbyły się apele dla klas młodszych i starszych, po południu uroczysta akademia o patronie, którą poprzedziło odśpiewanie specjalnie na ten dzień przygotowanego Hymnu Szkoły, złożenie kwiatów przez delegacje klas pod popiersiem poety, konkurs wiedzy o Władysławie Broniewskim, konkurs plastyczny, konkurs poezji. Na zakończenie przy blasku świec i nastrojowej muzyce odbył się wieczór poezji Patrona.
Hymn Szkoły z roku 1977
Pracą dziś naszą – nauka,
Po wiedzę sięgaj w zapale,
Tego więc celu dziś szukaj,
I ucz się, ucz się wytrwale.
Że Polski jesteśmy warci,
My światu też pokażemy,
Słowami poety wsparci,
Za jego wzorem iść chcemy.
Jak dobrze jest żyć,
Móc śpiewem budzić słońce,
I z przyjaciółmi iść,
„Dzień dobry” – mówiąc Polsce.
„Dzień dobry” – mówiąc Polsce.
W latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych bardzo prężnie działa drużyna harcerska i zuchowa. Szczep harcerski nosi imię gen. Karola Świerczewskiego. Harcerze uczestniczą w rajdach, alertach, biwakach, organizują apele, wieczornice, zdobywają odznaki i sprawności, trzymają honorowe warty, nowi członkowie składają obietnicę zuchową i przyrzeczenie harcerskie. W roku 1973 szczep zdobywa wyróżnienie nadane przez Główną Kwaterę ZHP i Ministerstwo Oświaty i Wychowania z okazji Roku Kopernikowskiego. W czerwcu 1980 roku nasza drużyna złożyła w Rotundzie Zamojskiej uroczyste przyrzeczenie i otrzymała imię Dzieci Zamojszczyzny. W tym dniu harcerze zaciągnęli honorowe warty w Rotundzie. Imprezę zakończyło ognisko w okolicach Zwierzyńca.
Funkcjonowanie szkoły w latach 80-tych
W roku szkolnym 1981/82 nowym dyrektorem szkoły został p. Jerzy Mazurek. W lutym część uczniów naszej szkoły mieszkająca na osiedlu Czechów została przeniesiona do nowej szkoły – Szkoły Podstawowej nr 5.
W 1981 roku szkoła nawiązała współpracę z Wojewódzkim Szpitalem Zespolonym w Lublinie. Przez wiele kolejnych lat uczniowie nieśli pomoc w upiększaniu posesji szpitala, a swoimi pracami plastycznymi, inscenizacjami, wieczornicami uprzyjemniali chorym ludziom pobyt w szpitalu.
W listopadzie1984 roku szkoła świętuje 65-lecie swego istnienia. Z tej okazji odbyły się liczne konkursy literackie i plastyczne. Honorowym gościem uroczystości był emerytowany dyrektor szkoły Władysław Sakławski. Z okazji Święta Szkoły w grudniu tego roku podczas uroczystości wystąpił m.in. Zespół Pieśni i Tańca Akademii Medycznej w Lublinie.
W roku szkolnym 1986/87 nowym dyrektorem szkoły zostaje p. Bogusława Habant.
10 października 1987 r. zostaje podpisany akt patronacki – Jednostka Wojskowa 35-40 przyjęła na siebie obowiązki zakładu opiekuńczego nad Szkołą Podstawową nr 25 w Lublinie.
W 1988 utworzona zostaje w szkole pracownia komputerowa.
Wspólnie przeżywamy wielkie zmiany dziejące się w Ojczyźnie. W 1989 r. powróciła do sal lekcyjnych nauka religii. Ksiądz Janusz Dąbrowski, wieloletni duszpasterz naszych uczniów, wniósł do szkoły mądrość, ciepło, pogodę ducha i rozbudził wśród dzieci, a także wśród nauczycieli, najlepsze z ludzkich cech – dobroć i miłość. Samorząd Uczniowski rozpoczyna redagowanie gazetki szkolnej „Gazetka SP 25”, która zmieniła potem nazwę na „Dwudziestkę Piątkę”.
Zmiany po roku 1989
Lata dziewięćdziesiąte to okres dużych zmian w budynku szkolnym. Odnowiono i zmodernizowano sale lekcyjne, klasopracownie, sanitariaty, zaplecze kuchenne, gabinet lekarski, pokój nauczycielski i pomieszczenia dla obsługi. W roku 1997 ma miejsce generalny remont sali gimnastycznej.
Nasi uczniowie zdobywają laury w różnorodnych konkursach: literackich, plastycznych, przedmiotowych, Kangurze matematycznym, aktywnie uczestniczą w alertach ekologicznych, akcjach charytatywnych. W październiku 1997 roku gościliśmy w naszej szkole byłego reprezentanta piłkarskiej drużyny Polski legendarnego Jana Tomaszewskiego. Przeprowadził on wśród naszych uczniów trening piłkarski.
W 1998 roku uczniowie klas ósmych po raz pierwszy zdawali w swojej szkole test kompetencyjny jako egzamin do szkół średnich.
1 września 1999 roku w wyniku reformy oświaty i przekształcenia systemu dwustopniowego szkolnictwa w trzystopniowy nasza szkoła stała się 6-letnią szkołą podstawową.
80-lecie istnienia
W roku 1999/2000 szkoła świętowała 80-lecie swojego istnienia. Rozpoczęcie głównych uroczystości poprzedziło odsłonięcie na holu na parterze tablicy pamiątkowej z okazji Jubileuszu. Wśród zaproszonych gości byli m.in. dyrektor Wydziału Oświaty i Wychowania UM p. Ewa Dumkiewicz-Sprawka, przewodnicząca Rady Miejskiej Lublina p. Helena Pietraszkiewicz, biskup Ryszard Karpiński, proboszcz parafii św. Mikołaja ksiądz Czesław Pac. Zaproszeni goście złożyli gratulacje, drobne upominki i dowody sympatii na ręce p. dyrektor Bogusławy Habant. Pani dyrektor wręczyła długoletnim pracownikom szkoły, również emerytowanym , medale pamiątkowe. Wszyscy zaproszeni goście otrzymali z rąk uczniów foldery pamiątkowe. Po części oficjalnej miała miejsce część artystyczna w wykonaniu uczniów – taniec, śpiew, recytacje i pokazy gimnastyczno-akrobatyczne.
W roku szkolnym 2002/2003 nowym dyrektorem szkoły zostaje p. Celina Nikolska. Do szkoły przechodzą nowi nauczyciele i uczniowie z wygasającej Szkoły Podstawowej nr 19. Stałe szkolne uroczystości w tym czasie to: Ślubowanie klas pierwszych, Święto Odzyskania Niepodległości, Dzień Edukacji Narodowej, Święto Szkoły, Jasełka, Dzień Ziemi, Rocznica Uchwalenia Konstytucji 3 Maja. W roku szkolnym 2003/2004 odbywa się pierwsza edycja Międzyszkolnego Konkursu Recytatorskiego poezji Władysława Broniewskiego, którego nasza szkoła jest organizatorem. Szkoła tętni życiem, uczniowie uczestniczą w licznych zewnętrznych i organizowanych przez szkołę imprezach, festynach, konkursach, turniejach sportowych, akcjach. Rokrocznie Organizowane są Dni Otwarte Szkoły.
Zmiany w szkole
Kontynuowany jest remont sal lekcyjnych i innych pomieszczeń – gabinetu dyrektora, księgowej, stołówki szkolnej, sekretariatu, biblioteki oraz wyposażanie ich w nowe meble.
7 kwietnia 2005 roku ogłoszony jest w szkole dniem żałoby po śmierci Ojca Świętego Jana Pawła II.
Od września 2006 roku rozpoczęło funkcjonowanie w bibliotece Multimedialne Centrum Informacyjne. W ramach projektu „Centrum Informacji Multimedialnej w bibliotekach szkolnych”, współfinansowanego przez Unię Europejską, uczniom i nauczycielom naszej szkoły została udostępniona pracownia komputerowa w bibliotece. Stanowiska do pracy to cztery komputery dla czytelnika oraz wielofunkcyjne urządzenie sieciowe – skaner, drukarka, kopiarka.
SP25 jako szkoła 6-letnia
12 kwietnia 2007 roku uczniowie klas szóstych pisali pierwszy egzamin zewnętrzny, godzinny sprawdzian na koniec podstawówki, który daje przepustkę do wymarzonego gimnazjum.
W roku szkolnym 2007/2008 uczniowie otrzymują mundurki. Chłopcy mają granatowe kamizelki z emblematem SP 25. Kamizelki dziewczynek dodatkowo wykończone są czerwoną kratką.
W tym roku rozpoczęliśmy akcję „Cała Polska czyta dzieciom”. Gościliśmy pisarkę p. Renatę Zarębską. W kolejnych latach naszym uczniom czytali m.in.: p. Michał Hetman – dziennikarz TVP Lublin, p. Anna Augustyniak – sekretarz Województwa Lubelskiego, p. Sylwester Tułajew – poseł na sejm RP. Kontynuujemy również projekty w ramach akcji e-Twinning, czyli europejskiej współpracy szkół. W szkole wyremontowano łazienki i wymieniono okna.
Od roku szkolnego 2010/2011 uczniowie naszej szkoły w ramach lekcji wychowania fizycznego mogą korzystać z basenu przy Szkole Podstawowej nr 23.
W roku szkolnym 2011/2012 po raz pierwszy jesteśmy organizatorem Ogólnopolskiego Konkursu Plastycznego „Mistyczne Pejzaże” – Architektura Lublina i Okolic, który od roku 2014 przyjmuje rangę konkursu międzynarodowego. Pomysłodawcą i głównym organizatorem tego projektu jest p. Leszek Niewiadomski. W roku szkolnym 2014/2015 po raz pierwszy zapraszamy inne szkoły do „Międzynarodowego Konkursu Języka Angielskiego „My Town”, którego komisarzem jest p. Ewa Baciur. Oba konkursy zyskały wielką popularność i na trwałe weszły do kalendarza wydarzeń szkolnych.
W październiku 2012 roku dyrektor szkoły p. Celina Nikolska została laureatką konkursu „Dyrektor placówki oświatowej – wzorowy pracodawca”. Uroczystość wręczenia dyplomu, statuetki „Wzorowy Pracodawca 2012” odbyła się w Trybunale Koronnym.
Reforma podręcznikowa i powrót do ośmioletniej szkoły podstawowej
1 września 2014 roku rozpoczęła się reforma podręcznikowa. W tym roku klasy pierwsze otrzymały bezpłatne podręczniki, a szkoły dostały dotacje na zakup dla nich ćwiczeń. Reforma wprowadzana była etapami i do 2017 roku darmowe podręczniki i ćwiczenia otrzymali już wszyscy uczniowie. W 2015 roku nastąpiła wymiana komputerów i oprogramowania w pracowni komputerowej.
Biblioteka szkolna wzięła udział w ważnych projektach rządowych mających na celu promocję czytelnictwa – „Książki naszych marzeń” w 2015 r. i w „Narodowym Programie Rozwoju Czytelnictwa” w 2018 r., dzięki czemu pozyskała znaczne fundusze na zakup nowości i bestsellerów literatury dziecięcej i młodzieżowej.
Od 1 września 2017 roku wchodzi w życie reforma struktury szkolnictwa i stajemy się 8-letnią szkoła podstawową. W związku z tym klasy szóste nie odeszły do gimnazjum tylko zostały w naszej szkole jako klasy siódme.
W grudniu 2017 roku zakończyła się termomodernizacja budynku szkoły, która trwała od marca tego roku. Docieplone zostały stropodachy, ściany, wymieniono instalację centralnego ogrzewania, przebudowano wymiennikownie ciepła, wybudowano parkingi, uporządkowano otoczenie szkoły.
Od roku szkolnego 2018/2019 dokumentację szkolną prowadzi się wyłącznie z wykorzystaniem dziennika elektronicznego.
W czerwcu 2019 roku na emeryturę przeszła pani dyrektor Celina Nikolska. Pięknymi słowami żegnali panią Dyrektor uczniowie, rodzice i nauczyciele, zostawiła ona bowiem niezatarty ślad zarówno w historii szkoły, jak i sercach uczniów i pracowników szkoły.
We wrześniu 2019 roku nowym dyrektorem szkoły zostaje pani Anna Rodak. Rok szkolny 2019/2020 jest rokiem szczególnym – świętujemy 100-lecie istnienia naszej szkoły. Z nową panią dyrektor wchodzimy w drugie stulecie funkcjonowania Szkoły Podstawowej 25 im. Władysława Broniewskiego w Lublinie.
